Traag en gezapig, zoals dat gaat vandaag, stel ik me open. Het gezang van vogels, de hartige geur van bosgrond, het verkoelende bladerdek, de herfstige kleuren en drassige ondergrond, .... Rustig laat ik alles binnenkomen.

Wat wil je later worden? Zelf had ik reeds op jonge leeftijd een stevig antwoord op deze vraag. Ik moest en zou vroedvrouw worden. En dit was zo een hevige wens dat niets of niemand mij hiervan zou afbrengen. Wanneer ik nu kinderen en tieners hoor antwoorden op deze veelvuldig gestelde vragen, word ik vaak heel stil vanbinnen. Heb je...

Stevig zet ik stap na stap, aan een behoorlijk tempo. Al wandelend voel ik de liefde voor de weg. Bij iedere stap word ik krachtiger en krachtiger. Niets lijkt mij vandaag tegen te houden. Meermaals heb ik dit pad bewandeld maar nog nooit op deze manier. Deze keer kom ik duidelijk kracht wandelen.