De jaguar en de kolibrie

Volgens een oude Indiaanse legende was er op een dag een grote brand in het bos. Alle dieren vluchtten verschrikt alle kanten op, omdat het een zeer hevige brand was. Plots zag de jaguar een kolibrie over zijn hoofd passeren, maar dan in de tegenovergestelde richting. De kolibrie vloog richting het vuur!

Wat er ook gebeurde, hij wilde niet stoppen. Even later zag de jaguar hem opnieuw passeren, dit keer in dezelfde richting waarin de jaguar liep. Hij kon dit komen en gaan waarnemen, totdat hij besloot de vogel ernaar te vragen, omdat het hem heel bizar gedrag leek.

Wat ben je aan het doen, kolibrie? vroeg hij.

Ik ga naar het meer, antwoordde hij, ik drink water met mijn snavel en gooi het in het vuur om het te doven. De jaguar lachte. Ben je gek? Denk je echt dat je dat grote vuur in je eentje kunt blussen met je hele kleine snavel?

Nee, zei de kolibrie, ik weet dat ik het niet kan. Maar het bos is mijn thuis. Het voedt mij, het beschermt mij en mijn gezin. Ik ben daar heel dankbaar voor. En ik help het bos groeien door de bloemen te bestuiven. Ik ben een deel van haar en het bos is een deel van mij. Ik weet dat ik het vuur niet kan blussen, maar ik moet mijn deel doen.

Op dat moment werden de bosgeesten, die naar de kolibrie luisterden, ontroerd door de vogel en zijn toewijding aan het bos. Op wonderbaarlijke wijze stuurden ze een hevige stortbui, die een einde maakte aan de grote brand.

De Indiaanse grootmoeders vertelden dit verhaal af en toe aan hun kleinkinderen en sloten vervolgens af met: Wil je wonderen in je leven aantrekken? Draag jouw steentje bij.

Je hebt geen verantwoordelijkheid om de wereld te redden of de oplossingen voor alle problemen te vinden, maar om aandacht te besteden aan jouw specifieke persoonlijke hoekje van het universum. Als ieder mens dat doet, redt de wereld zichzelf.

- Bron onbekend -

Blijf je graag op de hoogte van het reilen en zeilen van Mamoko? Laat hier dan je mail adres achter.

Je bent van harte welkom!

Silke