Gelukkig word je niet alleen

Laatst kwam ik op zolder mijn geboortekaartje nog eens tegen. Stil werd ik van de geboortetekst die na 38 jaar tot in het diepst van mijn cellen leek binnen te dringen. Gedreven om te weten waar deze woorden vandaan kwamen, ben ik na enig opzoekingswerk terecht gekomen bij Anna Terruwe (1911-2004), psychiater en de grondlegster van de bevestigingstheorie. De oorspronkelijke tekst gaat als volgt:

Ze benadrukte het feit dat we onze eigenwaarde krijgen in plaats van maken, en dat we alleen tot zelfstandige, volwassen mensen kunnen uitgroeien als we voldoende steun en hulp ontvangen. Mensen zijn wezenlijk sociaal, vond Terruwe. Je moet in het leven een ander ontmoeten die jou ziet en laat voelen dat je goed bent. Zonder die ervaring van bevestiging kom je nooit tot bloei.

Een ander ontkennen is duivels, zei Anna Terruwe: je verbindt niet, maar verdeelt. Het kan een beschadiging van je eigenwaarde met zich meebrengen. En het kan tot torenhoge frustraties leiden, waaruit je jezelf nog maar moeilijk kan bevrijden.

In haar werk beoogde ze een cultuur van bevestiging en zag ze haar cliënten pijlsnel vooruitgaan in de fundamentele erkenning van hun goedheid. Als je wil dat iemand gaat bloeien, maak dan zijn of haar goedheid wakker. Zo was haar motto. Eigenwaarde ontstaat pas als we de ervaring opdoen dat we goed zijn zoals we zijn. En we worden pas gelukkig als we die goedheid aan elkaar onthullen.