Koninginnenpracht

Voel je dat soms ook? Die schijnbare leegte in en om je heen. In het allesoverheersende, steeds wederkerend deuntje van de ijskar in de buurt. In een bezoek aan dat ene vreemde grootwarenhuis. Of in het schoorvoetend bedrijven van je werk of bedrijf.

En merk je dan ook, dat weglopen geen zin heeft. In jezelf de andere kant op kijken ook niet. Dat verleidingen als werken, eten of oeverloos scrollen op je pc je niet kunnen ontdoen van dat gevoel.

Het is een gevoel dat bij mij de laatste jaren steeds meer op de voorgrond komt. Die enorme leegte in ons maatschappelijk bestaan. In het systeem dat we als mens op aarde hebben gefabriceerd.

Hierin voel ik me soms alleen.

En voel je dat soms ook? Die volheid van die fladderende vlinder om je heen. De rijkdom van die woordeloze symboliek in die ene voorbijganger in het park. En die grootse stilte in dat even-niets-doen moment alleen.

Hierin voel ik me anders alleen. Niet in de zin van zonder anderen of zonder (h)erkenning om me heen. Wel in de zin van Al Eén. Eén in koninginnenkracht.

 Hoe zou het zijn als we die maatschappelijke structuren massaal bevloeien? En opnieuw verbinden met die alomtegenwoordige koninginnenpracht. Van binnenuit. En met de volle verantwoordelijkheid voor ons eigen levensverhaal.

Ik vraag het me gewoon af. In het hol van niet weten. 😉