Ravottersbos ziet het levenslicht

Mijn adem stokt bij het zien van de fluo markering op de beuken in mijn favoriete bosje. Een benepen gevoel van onrust komt in mij naar boven. Zo één dat niet zonder meer rusten gaat. Een menselijk plan is over deze plek neergedaald. Het bos beeft en beweegt. En niemand die dit weet.

Een aantal jaren geleden had zich in het Kloosterbos, wat verderop, iets soortgelijks voorgedaan. Het plan heeft het toen in alle stilte gehaald. Een prachtig stuk natuur werd met de grond gelijkgemaakt. Toen hebben we het niet kunnen voorkomen. Dit zal ons niet nog eens overkomen.

In korte tijd staat Sint-Maria-Oudenhove in rep en roer. Facebook-activisten drukken naarstig de juiste knopjes in. Organisaties en kinderen eren en bepleiten de waarde van het bos. Een onzichtbaar bosnetwerk wordt gevormd. Toch moest de regen nog even stevig tussenkomen, om de dreigende kap en de politiek te helpen synchroniseren.

Zo is het bos levend en wel geboren, met het verlossende bericht dat Zuhal Demir de kapmachtiging heeft verdreven. Het plan heeft het deze keer niet gehaald. De natuur mag nu wel verder blijven bestaan.

De samenwerking tussen mens en natuur is me deze keer niet ontgaan. Dank aan allen die dit mogelijk heeft gemaakt!